🟢 kępa
🔴 kempa
Zasada
Poprawna forma to kępa – zapisujemy ją z ę. W języku polskim, gdy samogłoska nosowa ę pojawia się przed spółgłoskami zwartymi lub zwarto-szczelinowymi, takimi jak: p, b, t, d, c, dz, cz, ć, dź, k, g, jej wymowa może przypominać em lub en. To zjawisko naturalne i powszechne, jednak dotyczy wyłącznie fonetyki – pisownia pozostaje niezmienna. Dlatego mimo że słyszymy kempa, poprawnie zapisujemy kępa. Podobne przypadki to np. pępek, gęba, tępy.
Znaczenie
Kępa to skupisko roślin, takich jak drzewa, krzewy czy trawy, rosnących blisko siebie; także mały, wyraźnie oddzielony fragment lądu, np. na wodzie lub wśród pól.
Przykłady
- Na środku łąki rosła niewielka kępa brzóz.
- Z daleka dostrzegli kępę trzcin nad rzeką.
- Dzieci biegały wokół kępy trawy rosnącej na wzgórzu.
Komentarze: