🟢 kląć
🔴 klnąć
Zasada
Poprawna forma to kląć – bez dodatkowej litery n w bezokoliczniku. Czasownik ten należy do grupy czasowników o zmiennym temacie fleksyjnym, co oznacza, że jego rdzeń zmienia się w zależności od formy gramatycznej. W czasie teraźniejszym i w trybie rozkazującym pojawia się n (np. klnę, klniesz, klnij), ale w bezokoliczniku i w czasie przeszłym już nie (np. kląć, kląłem, klął, klęła).
Dodanie n w formie klnąć jest więc błędem wynikającym z nadmiernego uogólnienia odmiany. Można ulec wrażeniu, że jeśli mówimy klnę, to bezokolicznik powinien brzmieć klnąć – jednak zgodnie z zasadami języka polskiego, podstawową formą słownikową jest kląć.
Dla porównania:
- Czas teraźniejszy: klnę, klniesz, klnie
- Tryb rozkazujący: klnij, klnijmy, klnijcie
- Czas przeszły: kląłem, kląłeś, klął, klęła, klęli
- Bezokolicznik: kląć
Znaczenie
Kląć to używać przekleństw, słów obraźliwych lub złorzeczyć komuś lub czemuś.
Przykłady
- Nie powinno się kląć przy dzieciach.
- Mężczyzna pod nosem klął, gdy zobaczył mandat za szybą.
- Zamiast kląć, lepiej poszukać rozwiązania.
Komentarze: